Warszawska Opera Kameralna zaprasza na cykl koncertów organizowanych w Oranżerii Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie. Każdy koncert to spotkanie z dokonaniami innego cenionego kompozytora – między innymi Wolfganga Amadeusza Mozarta czy Ludwiga van Beethovena.
Na koncerty serdecznie Państwa zapraszamy w wybrane niedziele o godz. 17.00.
W programie:
Ludwig van Beethoven:
Oktet dęty Es-dur op. 103
I Allegro
II Andante
III Menuetto
IV Presto
Bundeslied op. 122, tekst: Johann Wolfgang Goethe
Es lebe unser teuer Fürst WoO 106, tekst: Ludwig van Beethoven
Auf Freude WoO 105, tekst: Anton Joseph Stein
Opferlied op. 121b, tekst: Fiedrich von Matthisson
Cantata Campestre WoO 103, tekst: Clemente Bondi
w wykonaniu muzyków orkiestry Musicae Antiquae Collegium Varsoviense:
Marek Niewiedział, Patrycja Leśnik-Hutek – obój
Jakub Drygas, Robert Michalski – klarnet
Szymon Józefowski, Leszek Wachnik – fagot
Dominika Stencel, Mateusz Cendlak – róg
oraz solistów:
Sylwia Stępień – sopran
Ewa Puchalska – mezzosopran
Ramiro Sanjines- fortepian
Zespół Wokalny WOK pod kierownictwem prof. Krzysztofa Kusiel-Moroza
Oktet Es-dur Ludwiga van Beethovena op. 103, to utwór napisany na klasyczny skład tzw. Harmoniemusik czyli na dwa oboje, dwa klarnety, dwa fagoty i dwa rogi. Beethoven napisał to dzieło w 1792 r. w Bonn, przed swoją przeprowadzką do Wiednia, w którym osiadł na stałe. W latach późniejszych kompozytor przerobił ów oktet i w 1795 roku przedstawił go jako swój pierwszy Kwintet smyczkowy op. 4. Oktet został opublikowany dopiero w 1834 roku przez słynne, wiedeńskie wydawnictwo Artaria.
Od wielu lat wśród muzykologów i muzyków trwają spory o przeznaczenie poszczególnych dzieł Harmoniemusik. Czy tworzone były wyłącznie w celach użytkowych i miały jedynie towarzyszyć arystokratycznym balom i przyjęciom? A może komponowane były z myślą o ich artystycznym wykonaniu dla kameralnej, acz obdarzonej wyrafinowanym gustem, publiczności?
Na stronie tytułowej autografu Oktetu Es-dur zapisano frazę „na koncercie”, co może przesądzać o koncertowym przeznaczeniu tego dzieła.
Cztery z prezentowanych pieśni L. van Beethovena stanowią okolicznościowe utwory, które nazywano w XIXw pieśniami towarzyskimi.
Dowodzą one wyraźnie jak zaangażowany był kompozytor w życie towarzyskiej śmietanki Wiednia.
Bundeslied op. 122 do tekstu Goethego jest niczym innym jak biesiadną piosenką o budowie zwrotkowej, w której 2 wiodące solistki wykonują zwrotki, a chór żeński podejmuje wielogłosowo opracowany refren.
“Es lebe unser teurer Fuerst” to z kolei pieśń urodzinowa na cześć młodego, 25 letniego księcia Ferdinanda Lobkowitza, syna Franza Josepha, który był wielkim admiratorem i patronem twórczości Beethovena.
“Auf Freude” jest pieśnią weselną na ślub Anny Giannattasio del Rio, córki dyrektora szkoły do której uczęszczał ukochany siostrzeniec Beethovena Karol.
Jedyna w programie pieśń o tematyce religijnej Opferlied op. 121B wyraźnie wyróżnia się swoim modlitewnym, przebłagalnym charakterem, w którym bodaj najwyraźniej pobrzmiewa nuta nadchodzącego w muzyce romantyzmu.
Ostatni z utworów (Cantata Campestre) to kantata imieninowa napisana w 1814 roku dla słynnego wiedeńskiego lekarza i przyjaciela Beethovena doktora Johannesa Malfattiego. Utwór posiada najbardziej rozbudowaną formę z przedstawionych kompozycji, w której skrajne, utrzymane w radosnym charakterze części kontrastują z kantylenowym fragmentem środkowym.
Wszystkie prezentowane pieśni, które Zespół Wokalny WOK wykona z towarzyszeniem fortepianu posiadają wiele alternatywnych wersji z wykorzystaniem instrumentów dętych, smyczkowych a nawet w przypadku Opferlied całej orkiestry.
Koncerty kameralne w wykonaniu muzyków MACV to możliwość poznania bardzo szerokiego spektrum repertuarowego, od renesansowej polifonii zaczynając a na muzyce dojrzałego romantyzmu, kończąc. Jest to też niepowtarzalna okazja, aby lepiej poznać indywidualne umiejętności poszczególnych muzyków grających na co dzień w jednej z wiodących polskich orkiestr instrumentów historycznych: Musicae Antiquae Collegium Varsoviense.
Samo pojęcie muzyka kameralna jest niezwykle szerokie. Nazwa pochodzi z włoskiego: da camera czyli „do komnaty, pokoju” i początkowo określano nią muzykę wykonywaną w pomieszczeniach prywatnych. Ze względu na swój intymny charakter muzykę kameralną określa się mianem „muzyki przyjaciół”. Przez ponad 100 lat kameralistyka była grana głównie przez muzyków amatorów w ich domach, a nawet dziś, gdy kameralistyka przeniosła się z domu do sali koncertowej, wielu muzyków, amatorów i profesjonalistów, nadal uprawia kameralistykę dla przyjemności. Granie muzyki kameralnej wymaga specjalnych umiejętności, zarówno muzycznych, jak i towarzyskich, różniących się od umiejętności niezbędnych do gry solowej czy symfonicznej.
W cyklu Koncerty Kameralne w Wilanowie usłyszymy między innymi mistrzów renesansowej polifonii, sonaty barokowe, klasyczne tria i kwartety, zarówno smyczkowe, jak i przeznaczone na instrumenty dęte oraz divertimenta i koncerty komponowane dla bardziej rozbudowanych zespołów. Podczas wybranych koncertów usłyszymy dzieła wokalno-instrumentalne mistrzów XVII i XVIII-wieku.