PO WYKUPIENIU MATERIAŁ DOSTĘPNY JEST ONLINE PRZEZ 48 h
Opera w trzech aktach.
Kompozytor: Christoph Willibald Gluck
Libretto: Ranieri de’ Calzabigi
Reżyseria: Magdalena Piekorz, Laureatka Złotego Lwa na 29. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2004 r., za film „Pręgi”, nominacja do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny)
Kierownictwo muzyczne: Stefan Plewniak
Scenografia i kostiumy: Katarzyna Sobańska i Marcel Sławiński (twórcy scenografii m.in. do filmu „Zimna Wojna” – 3 nominacje do Oscara 2019 – Najlepszy Film Nieanglojęzyczny, Reżyseria, Zdjęcia i „Idy” – film zdobył Oscara dla Najlepszego Filmu Nieanglojęzycznego w 2015 roku)
Choreografia: Jakub Lewandowski
Reżyseria świateł: Hektor Werios
Asystent reżysera: Bartosz Buława
Wykonanie kostiumów: Dorota Goldpoint
Orfeusz: Artur Janda
Eurydyka: Barbara Zamek
Amor: Sylwia Stępień
Tancerze: Kinga Wleciałowska, Zuzanna Kasprzyk, Agnieszka Konopka, Natalia Dinges, Krzysztof Łuczak, Stanisław Bulder, Krystian Łysoń, Aleksander Kopański
„Orfeusz i Eurydyka” Christopha Willibalda Glucka to jeden z najpiękniejszych utworów muzyki klasycznej, opowiadający o miłości wystawionej na wielką próbę. Orfeusz po śmierci Eurydyki, dostaje szansę, aby przywrócić ukochaną żonę do świata żywych. W tym celu musi zstąpić do piekieł. Warunkiem powodzenia jest jednak to, że podczas wędrówki ani razu na nią nie spojrzy. Zadanie to stawia przed nim Amor, pośrednik Jowisza. Orfeusz podejmuje próbę i schodzi do Hadesu, poskramiając śpiewem piekielne Furie. Przepowiednia Amora o spotkaniu z ukochaną spełnia się. Przed nimi już tylko droga powrotna, która okaże się większym wyzwaniem niżby można przypuszczać.
Naszym pomysłem na realizację dzieła Gluck’a było stworzenie wielowymiarowego spektaklu taneczno-muzycznego, który łączyć będzie klasyczną i współczesną formę wypowiedzi. Żeby oddać archetypiczny charakter utworu (utrwalonego przez tradycję mitu) w warstwie scenograficznej i kostiumowej, nawiązujemy do antyku. Orfeusz i Eurydyka pojawiają się na scenie jako posągi, które mają swoich odpowiedników wśród tancerzy (alter ego). Ci wyrażają emocje zamrożone przez przedwczesne rozstanie małżonków. Wraz z rozwojem akcji, ich postaci stawać się będą coraz bardziej ludzkie a kulminacyjne spotkanie Orfeusza i Eurydyki pokaże, że jeśli chodzi o historię ludzkości w kwestii relacji poza kontekstem i czasem historycznym nic się właściwie nie zmieniło.
„Orfeusz i Eurydyka” począwszy od swej premiery 5 października 1762 roku na deskach wiedeńskiego Burgtheater, udanie, podbijając serca melomanów, kroczy przez kolejne sceny operowe świata.
Polska premiera miała miejsce czternaście lat po prapremierze (1776) i dwa lata po wystawieniu paryskim, które pokazało światu nową wersję dzieła. Wspomniane novum polegało na odejściu od angażowania do głównej partii kastrata, a powierzenie jej zgodnie z ówczesną modą tenorowi. O popularności i ponadczasowym pięknie dzieła świadczy fakt, że doczekało się ono znakomitej adaptacji ręką samego Hectora Berlioza, który doprowadził nawet do powstania nowej, włoskojęzycznej wersji, ta zaś podbiła czołowe sceny Włoch (z La Scalą włącznie) a prowadzona przez Arturo Toscaniniego, zachwyciła melomanów nowojorskiej Metropolitan Opera.
Czas trwania: 90 minut