XI Festiwal Oper Barokowych
Teatr Warszawskiej Opery Kameralnej
Henry Purcell
Dydona i Eneasz
Opera w trzech aktach w oryginalnej wersji językowej
Kompozytor | Henry Purcell
Libretto | Nahum Tate
Czas trwania : 80 min. + 20 min. przerwy
PREMIERA 7 Października 2022
REALIZATORZY:
Inscenizacja i reżyseria | Tomasz Cyz
Kierownictwo muzyczne | Dirk Vermeulen
Scenografia i kostiumy | Natalia Kitamikado
Choreografia | Weronika Bartold
Reżyseria światła | Katarzyna Łuszczyk
Dydona/Duch | Natalia Rubiś
Eneasz | Paweł Horodyski
Belinda | Joanna Radziszewska
Druga Dama | Dorota Szczepańska
Czarownica | Roksana Wardenga
Pierwsza Wiedźma | Anna Koehler
Druga Wiedźma | Karolina Róża Kowalczyk
Żeglarz | Tomasz Grygo
Aktorzy/Performerzy
Weronika Bartold, Weronika Humaj, Małgorzata Czyżowska, Szymon Roszak, Maciej Cymorek, Maciej Zuchowicz
Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej
Kierownik Zespołu Wokalnego – Krzysztof Kusiel-Moroz
Orkiestra Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej
Musicae Antiquae Collegium Varsoviense
klawesyn – Ewa Mrowca
gitara barokowa/lutnia/teorba – Henryk Kasperczak
DYRYGENT | Dirk Vermeulen
Asystent reżysera | Jolanta Denejko
Asystent kierownika muzycznego | Kuba Wnuk
Asystent scenografa | Magda Wolak
Scenografia WOK | Urszula Bartos-Gęsikowska
Asystent scenografa WOK | Olga Michaluk
Inspicjent | Renata Tokarska
Kierownik produkcji | Agata Ślósarska-Bastgen
„Dydona i Eneasz” Henry Purcella to opera o władzy, porywie namiętności i samotności. Oto kobieta-władczyni spotyka na swojej drodze wojownika i bohatera. Wcześniejsze życie skłaniało ją do trwania w samotności, jednak siła uczucia zaczyna brać górę. Dydona nie jest w stanie opanować rosnącej namiętności do Eneasza, ulega jej pomimo lęku i niepewności. Nie jest jednak bezpieczna: na dworze ma bowiem przeciwniczki, które knują przeciwko niej, chcą zaszkodzić jej pozycji, chcą ją zniszczyć. Dydona postanawia działać: odsyła Eneasza, skazuje się na samotność…
Inscenizacja „Dydony i Eneasza” w centrum stawia emocje Dydony – jej siłę, wierność sobie, czystość intencji. Oraz uczucia i działania Eneasza – mężczyzny przeświadczonego o własnej dziejowej roli, przekraczającej czyjś osobisty los. Uniwersalność historii podkreśla umiejscowienie tego XVII-wiecznego muzycznego arcydzieła w drugiej połowie XX wieku.
Tomasz Cyz
