Opowieść o czasie Bożego Narodzenia, marzeniach, dzieciństwie – Dziadek do orzechów Piotra Czajkowskiego dla każdego zespołu jest wyzwaniem. Znamy książki z opowieścią E. T. A. Hoffmanna, realizacje filmowe – między innymi Andrieja Konczałowskiego, muzykę Czajkowskiego, która przenosi w nastrój oczekiwania na święta. Wszystkie elementy tej popularnej historii wydają się znajome, a jednak przedstawienia na jej podstawie za każdym razem zaskakują – dzięki twórcom.

W Warszawskiej Operze Kameralnej reżyserem spektaklu i autorem choreografii jest Jacek Tyski. Scenografię – zawsze w Dziadku do orzechów niezwykle ważną, budującą baśniowy świat – stworzyła Katarzyna Gabrat-Szymańska, a kostiumy – nagradzany młody projektant, na co dzień pracujący w Londynie, Marcin Łobacz.

Ten spektakl uruchomi w widzach dziecięcą wyobraźnię, wzruszy, opowiadając o – jak pisał E. T. A. Hoffmann – „krainie, pełnej błyszczących lasów gwiazdkowych, przezroczystych pałaców marcepanowych, słowem, najpiękniejszych i najcudowniejszych rzeczy, które się widzi, jeśli się patrzeć umie”.