Gala Mozart Night – Tribute to Maria Callas
Gala Finałowa 32. Festiwalu Mozartowskiego w Warszawie
Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana
Tomasz Cyz – reżyseria, koncepcja
Katarzyna Łuszczyk – reżyseria światła
Monika Stolarska – video
Obsada:
Joanna Moskowicz – Konstancja
Ana Naqe – Elettra, Medea
Natalia Rubiś – Donna Elvira
Gabriela Legun – Donna Anna
Dorota Szczepańska – Zerlina, Zuzanna
Ewa Tracz – Hrabina
Aktorzy:
Tomasz Nosiński, Maria Dębska
Prowadzenie:
Alicja Węgorzewska, Jerzy Snakowski
Muzycy Orkiestry Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej
Musicae Antiquae Collegium Varsoviense
Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej
Kierownik Zespołu Wokalnego – Krzysztof Kusiel- Moroz
W programie:
Wolfgang Amadeusz Mozart
Uprowadzenie z seraju
Uwertura
Singt dem grossen Bassa lieder
Ach ich liebte
Durch Zärtlichkeit
Traurigkeit ward mir zum Lose
Wesele Figara
Porgi amor
Ricevete, o padroncina
Don Giovanni
Ah! chi mi dice mai
Vedrai, carino
Or sai chi l’onore
Ah fuggi il traditor
Idomeneo
D’Oreste, d’Ajace
Placido è il mar, andiamo
PRZERWA
Wesele Figara
Uwertura
Che soave zeffiretto
Deh vieni non tardar
Dove sono i biei momenti
Don Giovanni
Non mi dir
Mi tradì quell’alma ingrata
Czarodziejski Flet
O Isis und Osiris
Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen
Luigi Cherubini Medea
Taci Giason? De tuoi figli la madre
Uprowadzenie z seraju
FINALE: Martern aller Arten
Mozart Night_ tribute to MARIA CALLAS koncentruje się wokół mozartowskiego repertuaru wykonywanego przez Marię Callas. W kwietniu 1952 r. Callas czterokrotnie – jedyny raz na scenie w repertuarze mozartowskim – wykonała Konstancję z Uprowadzenia z Seraju (La Scala). W połowie lat 60. nagrała album z mozartowskimi ariami (Donna Anna, Donna Elwira, Hrabina), pewne jest, że nagrywała także arię Królowej Nocy Der Hölle Rache (z Czarodziejskiego fletu).
Mozart Night_ tribute to MARIA CALLAS to hołd oddany kobiecości, która jest zmienna i kosmiczna. To hołd oddany największej ikonie operowej XX wieku. Referencją kostiumową są lata 60. XX wieku, wszystkie kobiece postaci są ucharakteryzowane (fryzura, makijaż) na Marię Callas. Głównym motorem fabularnym są wyimki z Uprowadzenia z seraju (warto pamiętać, że ta najczęściej wystawiana opera Mozarta za jego życia, w Warszawie miała premierę w niecały rok po prawykonaniu w Wiedniu: 8 maja 1783), a także z Don Giovanniego, Czarodziejskiego fletu i Wesela Figara. W kulminacyjnym momencie na chwilę opuścimy świat Mozarta, żeby przywołać jedno z najważniejszych wcieleń Callas: Medeę (opera Cherubiniego, film Pasoliniego).