Kazimierz Dejmek – reżyseria
Marcin Sompoliński – kierownictwo muzyczne
Jan Polewka – scenografia
Renata Tokarska – wznowienie przedstawienia
Maciej Prochaska – rekonstrukcja i opracowanie partytury
Bartosz Buława – Asystent reżysera
Agata Zając – Asystent dyrygenta
Agata Zając – Asystent dyrygenta
Obsada:
Natalia Rubiś – Halka
Tomasz Rak – Jontek
Arkadiusz Anyszka – Janusz
Jarosław Bręk – Cześnik
Anna Wolfinger – Zofia
Dariusz Górski – Marszałek Dworu
Robert Mojsa – Góral
Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej
Krzysztof Kusiel-Moroz przygotowanie Zespołu Wokalnego
Zespół Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej „Musicae Antiquae Collegium Varsoviense”
Warszawska perła rodem z Wilna
Halka wileńska Stanisława Moniuszki to w katalogu spektakli Warszawskiej Opery Kameralnej, nie tylko pozycja szczególna, ale wręcz kamień milowy w historii instytucji. To właśnie WOK dokonał wpisanego w operowe annały wykonania szczególnej wersji tzw. wileńskiej tego dzieła, zarówno wystawiając je (nie tylko w kraju), ale również uwieczniając w formie płyty. Moniuszkowska Halka znana jest głównie z wersji warszawskiej, rozbudowanej do czterech aktów z ariami i baletami. Ta wersja została przygotowana specjalnie dla Warszawskiej Opery w roku 1857 i z wielkim
powodzeniem wykonywana jest do dzisiaj. Halka wileńska z roku 1848 była pierwotną formą tej opery, miała budowę dwuaktową, zwartą i prężną dramaturgię oraz pozbawiona była większości
znanych dziś arii i baletów. Zachował się do naszych czasów jedynie zapis wersji z akompaniamentem fortepianu, żadne ślady partytury lub głosów orkiestrowych nie zachowały się do
naszych czasów. Halkę wileńską opracował w roku 1983 na zlecenie Stefana Sutkowskiego Jerzy Dobrzański, a reżyserował ją Kazimierz Dejmek.
W roku 2019, Halka wileńska wraca na scenę Warszawskiej Opery Kameralnej jako wznowienie poprzedniej inscenizacji, jednakże z nową wersją muzyczną. Została ona przygotowana specjalnie na Festiwal Moniuszkowski i oparta została na oryginalnym zapisie z roku 1848 oraz na pierwodrukach wersji warszawskiej. Jest to zatem muzyczna rekonstrukcja dzieła, sporządzona z szacunkiem dla stylu kompozytora i zawierająca w całości materię muzyczną skomponowaną przez Moniuszkę. Dzieło jest w całości wiernym odbiciem zachowanej wersji z roku 1848.
Halka wileńska powraca w inscenizacji Kazimierza Dejmka w nowym opracowaniu materiałów muzycznych, w nowej wersji partytury orkiestrowej. Dzieło zabrzmi w wykonaniu znakomitych
solistów współpracujących z Warszawską Operą Kameralną oraz z towarzyszeniem orkiestry instrumentów historycznych MACV. Bezspornie powrót tego dzieła na operowy afisz w ikonicznym
odczytaniu legendy polskiego teatru, to ozdoba Festiwalu.
powodzeniem wykonywana jest do dzisiaj. Halka wileńska z roku 1848 była pierwotną formą tej opery, miała budowę dwuaktową, zwartą i prężną dramaturgię oraz pozbawiona była większości
znanych dziś arii i baletów. Zachował się do naszych czasów jedynie zapis wersji z akompaniamentem fortepianu, żadne ślady partytury lub głosów orkiestrowych nie zachowały się do
naszych czasów. Halkę wileńską opracował w roku 1983 na zlecenie Stefana Sutkowskiego Jerzy Dobrzański, a reżyserował ją Kazimierz Dejmek.
W roku 2019, Halka wileńska wraca na scenę Warszawskiej Opery Kameralnej jako wznowienie poprzedniej inscenizacji, jednakże z nową wersją muzyczną. Została ona przygotowana specjalnie na Festiwal Moniuszkowski i oparta została na oryginalnym zapisie z roku 1848 oraz na pierwodrukach wersji warszawskiej. Jest to zatem muzyczna rekonstrukcja dzieła, sporządzona z szacunkiem dla stylu kompozytora i zawierająca w całości materię muzyczną skomponowaną przez Moniuszkę. Dzieło jest w całości wiernym odbiciem zachowanej wersji z roku 1848.
Halka wileńska powraca w inscenizacji Kazimierza Dejmka w nowym opracowaniu materiałów muzycznych, w nowej wersji partytury orkiestrowej. Dzieło zabrzmi w wykonaniu znakomitych
solistów współpracujących z Warszawską Operą Kameralną oraz z towarzyszeniem orkiestry instrumentów historycznych MACV. Bezspornie powrót tego dzieła na operowy afisz w ikonicznym
odczytaniu legendy polskiego teatru, to ozdoba Festiwalu.