XI Festiwal Oper Barokowych
Zamek Królewski w Warszawie
Henry Purcell
Magia Harmonii
Program:
Henry Purcell (1659-1695)
Suita z opery King Arthur
Suita z opery Fairy Queen
Suita z dramatu scenicznego Abdelazer
Orkiestra Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej
Musicae Antiquae Collegium Varsoviense
Prowadzenie od wiolonczeli: Jakub Kościukiewicz
,,Kto jest największym kompozytorem Anglii?’’ – pytał Ivan Hevett w swoim artykule „Was Purcell Our Fines Comoposer” na łamach „The Telegraph” trzynaście lat temu, szybko wyjaśniając, że: Benjamin Britten i Edward Elgar mają swoich fanów, wielu twierdzi, że Vaughan Williams jest większy niż którykolwiek z nich, a jeszcze inni zagłosowaliby na jednego z naszych wielkich renesansowych kompozytorów, takich jak Thomas Tallis czy William Byrd. Niektórzy twierdzą że największym kompozytorem był urodzony 350 lat temu artysta, który tak jak Mozart, miał cudowny talent i podobnie jak on, zmarł w młodym wieku 36 lat.
Mamy tu na myśli przywołanego w tytule mistrza, Henry’ego Purcella. To on, przez dwa wieki był bezdyskusyjnie uznawany za najważniejszego angielskiego kompozytora, i dopiero pojawienie się wymienionych wyżej przez Hevetta twórców, do których można by dodać jeszcze Gustava Holsta i Williama Waltona, zdjęło zeń ciężar bezdyskusyjnego lidera.
Kompozytor miał raptem 10 lat kiedy napisał odę na cześć urodzin króla (1670 r.). Był to czas, kiedy rozpoczął swoją dogłębną edukacje muzyczną w Westminster School, zwieńczoną objęciem w 1679 roku funkcji organisty westminsterskiego po samym Johnnie Blowie, swoim mentorze.
Od tego czasu, działalność Purcella podążała dwutorowo. Z jednej strony oddawał się muzyce sakralnej, często związanej z uroczystościami dworskimi, z drugiej cały czas pozostawał wierny operze. Można powiedzieć, że ta droga przypominała wykres sinusoidy, z czasem jednak zaczął bardziej skupiać się na dziełach scenicznych.
Program koncertu w Warszawskiej Operze Kameralnej skupi się na trzech jego dziełach: „Abdelazer” (dramat sceniczny z muzyką towarzyszącą autorstwa Purcella); oraz oper „The Fairy Queen” oraz „King Arthur”.
Tego dnia usłyszymy suity tematów zawartych w tych dziełach, dzisiaj zaliczanych do ścisłej klasyki brytyjskiej muzyki poważnej. Warto wiedzieć, że to właśnie z „Abdelazera” pochodzi motyw przewodni „Wariacji na temat Purcella’’ (,,The Young Person’s Guide to the Orchestra’’) Benjamina Brittena. W oryginale Rondeau stanowi drugą część muzyki towarzyszącej „Abdelazerowi” w wersji wznowieniowej z 1695 roku.
Na tym tle „The Fairy Queen” (1692) i „King Arthur” (1691) to perły opery brytyjskiego baroku, niemal zgodnie uznawane za szczytowe osiągnięcia Purcella. Przedstawione, w czasie trwania Festiwalu Oper Barokowych, zostaną suity z tych dzieł, mając na względzie fakt, iż pełne dzieła trwały często ponad 4 godziny. To sprawia, że znacznie częściej goszczą na teatralnych i koncertowych afiszach, przypominając o niekwestionowanym geniuszu ich kompozytora.
