Ładowanie Wydarzenia
22
czerwiec
sobota

Le nozze di Figaro / Wesele Figara. NOWA INSCENIZACJA

22 czerwca 2019 @ 19:00
  • To wydarzenie minęło.

NOWA INSCENIZACJA

Reżyseria : Grzegorz Chrapkiewicz
Kierownictwo muzyczne : Piotr Sułkowski
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Katarzyna Szczurowska, Anna Skupień
Choreografia : Jarosław Staniek, Katarzyna Zielonka
Reżyseria światła : Piotr Pawlik

Dyrygent: Piotr Sułkowski

Hrabia Almaviva – Hubert Zapiór ( 21/22), Michał Justa ( 23 )
Hrabina Rozyna – Karina Skrzeszewska ( 21/22),  Bożena Bujnicka ( 23 )
Zuzanna – Aleksandra Orłowska ( 21/23),  Maria Domżał (22 )
Figaro – Artur Janda ( 21 ), Daniel Mirosław ( 22/23 )
Cherubin– Jan Jakub Monowid ( 21/23 ), Michał Sławecki ( 22 )
Marcelina – Elżbieta Wróblewska ( 21/23 ), Anna Bernacka ( 22 )
Barbarina – Paulina Tuzińśka ( 21/23 ) , Aleksandra Łaska ( 22 )
Basilio – Aleksander Kunach ( 21/23 ) , Łukasz Wroński ( 22 )
Bartolo – Dariusz Machej (22 ), Krzysztof Borysiewicz ( 21/23 )
Antonio – Maciej Miecznikowski ( 21/23 ), Krzysztof Borysiewicz  ( 22 )
Don Curzio – Jacek Ornafa 
 
Konstancja / Klawesynistka – Dorota Stawarska  ( 21/23 ), Barbara Brzezińska ( 22 )
 
Tancerze: Arkadiusz Jarosz, Sebastian Piotrowicz, Patryk Rybarski, Przemysław Stokowiec, Jakub Piotrowicz, Maciej Kuchta

 

Wesele Figara

Wesele Figara to jedna z najgenialniejszych oper w historii świata. Opera powstała w  roku 1786 do libretta Lorenza da Ponte na podstawie słynnej sztuki Pierre’a Beaumarchais’go o tymże tytule. Sztuka krytykująca relacje społeczne feudalnego świata zakazana była w wielu krajach. Mozart podejmując się tematu również ryzykował bardzo wiele, choć da Ponte zadbał o pominięcie całej problematyki społecznej czy politycznej obecnej w oryginale sztuki. Premiera za zgodą Cesarza dobyła się w dworskim teatrze 1 maja 1786 roku. Dzieło spotkało się z dobrym przyjęciem chociaż nakładano na nie kolejne ograniczenia formalne.

Mozart wspiął się w tym utworze na sam szczyt absolutnej inwencji twórczej. Społeczna wymowa komedii Beaumarchais otrzymała poprzez mozartowską muzykę wymiar psychologii społecznej. Każda postać mozartowskiej opery mówi niejako własnym językiem muzycznym, opowiada swoją historię. Mozart dokonuje tego poprzez osiemnastowieczne konwencje operowe, a jednocześnie obdarza poszczególne postacie indywidualnymi rysami muzycznymi. Inna jest zatem charakterystyka śmiałego Figara, brutalnego Hrabiego, rezolutnej Zuzanny czy udręczonej Hrabiny. Arie, duety, ansamble, wielkie sceny zbiorowe, trwające wiele minut finały aktów, stają się nie tylko muzycznym obrazem akcji scenicznej, ale poprzez indywidualizm postaci, przynoszą przed oczy widza prawdziwe życie.

Inscenizacja Grzegorza Chrapkiewicza nadaj tej genialnej operze wymiar czysto ludzki. Reżyser bawi się postaciami i jednocześnie odsłania ludzkie słabości w tym pustotę i pożądliwość. Ostre rysy postaci łagodzi humorem i przenośnią, ożywiając akcję gestem i pantomimą. Zawoalowana erotyka dzieła i psychologiczne zarysowanie poszczególnych typów ludzkich nadają tej inscenizacji cechy wybitnej choć zabawnej sztuki. Muzyka Mozarta nadaje całości potoczystości i podkręca akcję dzieła. Nowa wersja Wesela Figara w Warszawskiej Operze Kameralnej nie pozostawi widza obojętnym, lecz zaangażuje go emocjonalnie wciągając w swój specyficzny, nie do końca przecież wesoły świat. ­­­  

 

 

Szczegóły
Data 22 czerwca 2019
Czas 19:00