Zamek Królewski w Warszawie
Gioacchino Rossini
Uwertury
Orkiestra Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej
Musicae Antiquae Collegium Varsoviense (MACV)
Dyrygent i prowadzenie koncertu | Adam Banaszak
Program koncertu
Bianka i Falliero/Bianca e Falliero
Signor Bruschino /Il Signor Bruschino
Szczęśliwe oszukanie/L’inganno felice
Sinfonia in D „di Bologna”
Kopciuszek/La Cenerentola
Torvaldo i Dorliska/Torvaldo e Dorliska
Edward i Krystyna/Eduardo e Cristina
Tankred /Tancredi
Cyrulik sewilski/Il Barbiere di Siviglia
Czas trwania
75 min
Gioacchino Rossini (1792-1868) to jeden z najważniejszych i najciekawszych XIX-wiecznych kompozytorów operowych stylu bel canto. Jest autorem trzydziestu dziewięciu oper, utworów religijnych (Stabat Mater, Petite Messe Solennelle), kantat i pieśni, powstałego w ostatnich latach życia zbioru Grzechy starości (13 tomów z krótkimi utworami wokalno-instrumentalnymi).
Urodził się w Pesaro. Jego ojciec był trębaczem i waltornistą, matka – śpiewaczką. Edukację muzyczną rozpoczął bardzo wcześnie, a w wieku sześciu lat grał już na trójkącie w kapeli swojego ojca. W 1806 roku rozpoczął naukę w Liceo Musicale w Bolonii, w 1810 otrzymał pierwsze zamówienie operowe, w 1813 powstały dwa ważne operowe tytuły: Tankred i Włoszka w Algierze. Kolejne sukcesy związane są z kontraktem (1815) z Teatro San Carlo w Neapolu. Tam, obok licznych opera seria, powstają mistrzowskie utwory z gatunku opera buffa (Cyrulik sewilski, Kopciuszek albo Triumfująca dobroć, Sroka złodziejka).
W 1822 roku Rossini ożenił się z włoską sopranistką Isabellą Colbran (primadonną neapolitańskiej sceny). Po ostatnim tytule pisanym dla włoskiej sceny – „emiramidzie (1823) – przeniósł się do Paryża i objął kierownictwo Théâtre-Italien. Powstają kolejne tytuły: Podróż do Reims, Mojżesz i Faraon, Hrabia Ory. Po wygaśnięciu kontraktu Rossini został pierwszym kompozytorem króla oraz głównym inspektorem do spraw śpiewu we Francji.
3 sierpnia 1829 roku premierę w paryskiej Académie Royale de Musique ma jedna z najważniejszych oper w karierze Rossiniego – Wilhelm Tell – o której inny wielki kompozytor tamtych czasów, Gaetano Donizetti, pisał tak: „Pierwszy i trzeci akt opery z pewnością napisał Rossini, ale drugi musi być dziełem Boga!”.
Nikt wtedy nie mógł przewidzieć, że była to… ostatnia opera Rossiniego. Miał 37 lat. Milczenie tłumaczył tak: „Wszyscy pracują dla trzech rzeczy: sławy, złota i przyjemności. Sławę już mam, złota mi nie trzeba, a przyjemności już dawno mnie znudziły…”. Jeszcze w 1837 roku kompozytor rozstał się z Isabellą Colbran i poślubił Olympe Pélissier – paryską modelkę i kurtyzanę (Balzak określił ją jako „najpiękniejszą kurtyzanę w Paryżu”). Po 1850 systematycznie pogarszał się jego stan zdrowia. Od roku 1832 do śmierci w roku 1868 pisał już bardzo niewiele.