Loading Events
27
czerwiec
czwartek

Wesele Figara / Wolfgang Amadeus Mozart

27 czerwca @ 19:00 - 22:00
  • This event has passed.

33. Festiwal Mozartowski w Warszawie

Teatr Warszawskiej Opery Kameralnej

Wolfgang Amadeus Mozart

WESELE FIGARA

Le Nozze di Figaro

Opera komiczna w czterech aktach we włoskiej wersji językowej

Recytatywy w języku polskim w przekładzie Stanisława Barańczaka

Kompozytor | Wolfgang Amadeus Mozart
Libretto | Lorenzo Da Ponte
Premiera | 27 kwietnia 2019 r.

Kierownictwo muzyczne: Piotr Sułkowski
Inscenizacja i reżyseria: Grzegorz Chrapkiewicz
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Kostiumy: Katarzyna Szczurowska, Anna Skupień
Choreografia: Jarosław Staniek
Reżyseria światła: Piotr Pawlik

OBSADA:

Hrabia Almaviva | Hubert Zapiór
Hrabina Rozyna | Karina Skrzeszewska
Zuzanna | Aleksandra Orłowska
Figaro | Artur Janda
Cherubin | Jan Jakub Monowid
Marcelina | Elżbieta Wróblewska
Basilio | Aleksander Kunach
Bartolo | Dariusz Machej
Antonio | Maciej Miecznikowski
Barbarina | Anna Górska
Don Curzio | Jacek Ornafa

Tancerze | Arkadiusz Jarosz, Patryk Rybarski, Sebastian Piotrowicz, Jakub Piotrowicz

Klawesyn | Dorota Stawarska

Orkiestra Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej
Musicae Antiquae Collegium Varsoviense

 

Dyrygent
Adam Banaszak

 

 

S7R00613
R7R09834
S7R00224
S7R00237
S7R00042
S7R00457
S7R00480
S7R00532
S7R00061
S7R00325
R7R09930
S7R00471
R7R09989
S7R00554
S7R00360
S7R00389
S7R00275
S7R00144
S7R00582
R7R09955
S7R00004
R7R09920
S7R00193
S7R00124
S7R00913
S7R00944
S7R01299
S7R01326
S7R00978
S7R01406
S7R01108
S7R00823
S7R01029
S7R01092
S7R01005
S7R00767
S7R00741
S7R01274
S7R00901
S7R01217
S7R01179
S7R00805
S7R00774
S7R00720
S7R00732
S7R00875
S7R00712
S7R00670
S7R02065
S7R02012
S7R02179
S7R02252
S7R01531
S7R01485
S7R01552
S7R01451
S7R01437
S7R01509
S7R02125
S7R01460
S7R01604
S7R01836
S7R01685
S7R02080
S7R01995
S7R01879
S7R01728
S7R01932
S7R01904
S7R01969
S7R01752
S7R01720
S7R08758
S7R02812
S7R03277
S7R08765
S7R03518
S7R02792
S7R09173
S7R03438
S7R08911
S7R03268
S7R09101
S7R09248
S7R02337
S7R09205
S7R02600
S7R03551
S7R09200
S7R03506
S7R02722
S7R03589
S7R09288
S7R02892
S7R02661
S7R09348
S7R02946
S7R02346
S7R03059
S7R02871
S7R02969
S7R02542
S7R03053
S7R03013
S7R02489
S7R02381
S7R03101
S7R03145
S7R02518
previous arrow
next arrow
S7R00613
R7R09834
S7R00224
S7R00237
S7R00042
S7R00457
S7R00480
S7R00532
S7R00061
S7R00325
R7R09930
S7R00471
R7R09989
S7R00554
S7R00360
S7R00389
S7R00275
S7R00144
S7R00582
R7R09955
S7R00004
R7R09920
S7R00193
S7R00124
S7R00913
S7R00944
S7R01299
S7R01326
S7R00978
S7R01406
S7R01108
S7R00823
S7R01029
S7R01092
S7R01005
S7R00767
S7R00741
S7R01274
S7R00901
S7R01217
S7R01179
S7R00805
S7R00774
S7R00720
S7R00732
S7R00875
S7R00712
S7R00670
S7R02065
S7R02012
S7R02179
S7R02252
S7R01531
S7R01485
S7R01552
S7R01451
S7R01437
S7R01509
S7R02125
S7R01460
S7R01604
S7R01836
S7R01685
S7R02080
S7R01995
S7R01879
S7R01728
S7R01932
S7R01904
S7R01969
S7R01752
S7R01720
S7R08758
S7R02812
S7R03277
S7R08765
S7R03518
S7R02792
S7R09173
S7R03438
S7R08911
S7R03268
S7R09101
S7R09248
S7R02337
S7R09205
S7R02600
S7R03551
S7R09200
S7R03506
S7R02722
S7R03589
S7R09288
S7R02892
S7R02661
S7R09348
S7R02946
S7R02346
S7R03059
S7R02871
S7R02969
S7R02542
S7R03053
S7R03013
S7R02489
S7R02381
S7R03101
S7R03145
S7R02518
previous arrow
next arrow
Shadow


„Wesele Figara” zawsze uwodzi: wdziękiem arii, lekkością wokalnych barw, galerią niezwykłych postaci (zmysłowa Zuzanna, podniebny Cherubin, melancholijna Hrabina, śmiały Figaro, brutalny Hrabia), brawurowymi finałami, które przyprawiają o zawrót głowy kaskadą zdarzeń i pomysłowych rozwiązań. Nie inaczej jest w porywającym lekkością przedstawieniu Grzegorza Chrapkiewicza, doprawionym szczyptą wdzięku i humoru muzycznej interpretacji Piotra Sułkowskiego. Reżyser bawi się postaciami, odsłania ich słabości, punktuje pustkę i pożądliwość; ostre rysy łagodzi humorem i metaforą, ożywiając akcję gestem i pantomimą. Muzyka Mozarta nadaje całości potoczystości i podkręca akcję dzieła.

Muzyka bawi – może dlatego, że Mozart pisał ją w pełni szczęścia, wolny od ciągłych zabiegów o byt. „Przychodzi w Wiedniu nieomal «moda» na Mozarta – pisze biograf Stefan Jarociński – wszyscy otaczają go względami i uznaniem, jakimi nie cieszył się chyba od czasów swego «cudownego dzieciństwa». Wszędzie go zapraszają na prywatne «reuniony» i na publiczne akademie. Bywa w najlepszych domach”. Jego pierwszą wiedeńską operą był singspiel Uprowadzenie z seraju (16 lipca 1782, Burgtheater), kolejną Dyrektor teatru (7 lutego 1786, Wielka Oranżeria Schönbrunn). Wreszcie 1 maja 1786 roku świat usłyszał i zobaczył po raz pierwszy Wesele Figara do libretta Lorenza da Ponte według komedii Beaumarchais’go.

W wydanej zaraz po premierze włosko-niemieckiej edycji partytury da Ponte nazwał operę „un quasi nuovo genere di spettacolo”. Niewątpliwie, bez Wesela Figara nie byłoby Don Giovanniego, Così fan tutte, a nawet Czarodziejskiego fletu. Mozart otwierał właśnie nowy, zupełnie nieznany rozdział w historii teatru. „Skąd on tyle wiedział o teatrze?” – pytał wielki włoski reżyser Giorgio Strehler. I odpowiadał: bo był urodzonym człowiekiem teatru, nie tylko kompozytorem, który zajmował się teatrem. W jego muzyce zapisane są ruchy, pauzy, postawy zewnętrzne i wewnętrzne, barwa sytuacji, dramaturgiczne punkty zwrotne. Jeszcze Strehler: „Krańcowa trudność polega na przeniesieniu na scenę tych interpretacyjnych wskazówek w sposób jasny i znaczący”. Grzegorz Chrapkiewicz poradził sobie z bez zarzutu.

Recenzenci nie szczędzili popremierowych pochwał. „Sytuacje na scenie zmieniają się szybko. Gagi są zabawne. Wśród rekwizytów pojawia się wszechobecna teraz na ulicach Warszawy hulajnoga. Reżyser, wykorzystując bardzo bliską w tym teatrze odległość sceny od widowni, «kazał» śpiewakom grać mimiką. Gra spojrzeniami i grymasami twarzy ma w tej inscenizacji znaczenie, ponieważ recytatywy są wykonywane po polsku w dowcipnym, miejscami rubasznym przekładzie Stanisława Barańczaka. Polskie napisy podczas arii śpiewanych po włosku też „lecą” w tłumaczeniu Barańczaka. […] Nie mam nic przeciwko łamaniu konwencji pod warunkiem, że robi się to na poziomie. A tak właśnie stało się w tym wypadku” (Alina Ert-Eberdt). „Z orkiestrowej fosy wprost emanowała energia, ba – euforia instrumentalistów zespołu Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, grających pod batutą Piotra Sułkowskiego. Euforia płynąca z tej genialnej partytury udzielała się solistom i widzom, a wzmagał ją farsowy styl przedstawienia” (Małgorzata Komorowska).

„Voi che sapete, che cosa è amor” („Wy, którzy wiecie, co to miłość”) – śpiewa w jednej scenie Cherubin. My, po zobaczeniu tego „Wesela Figara”, wiemy doskonale, czym jest dobra i przyjemna opera.

Szczegóły
Venue
Teatr WOK
Adres: al. Solidarności 76 b
Warszawa, 00-145

+ Google Map