“Le Nozze di Figaro” czyli “Wesele Figara”, a dla znawców KV 492. Ot, magiczna, trzycyfrowa liczba systematyzująca spuściznę Wolfganga Amadeusza Mozarta w katalogu Ludwiga Aloisa Ferdinanda Rittera von Köchela. Ale pod tymi trzema cyframi kryje się absolut sztuki, dzieło ikoniczne na palecie całej sztuki, której patronuje muza Polihymnia. Katalog ludzkich dramatów, miłosnych uniesień, lapsusów, opis ludzkich słabości, ale i pochwała klarownego jak źródlana woda porywu serca. Dzieło to wpisane jest w poczet najwybitniejszych owoców muzyki klasycznej, nie mówiąc o kanonie oper. To również ikona popkultury za sprawą obrazu Miloša Formana “Amadeusz” oraz kultowej scenie z filmu “Skazani na Shawshank” Franka Darabonta. Patrząc na całą muzykę klasyczną, niewiele kompozycji tak spektakularnie zaistniało w spuściźnie naszej cywilizacji a w gronie oper, to absolutny artystyczny Olimp.

– Zaprosiłam do zrealizowania “Wesela Figara” Grzegorza Chrapkiewicza. Jest to legenda opery i teatru dramatycznego. Wybitny pedagog, który od trzydziestu lat kształci śpiewaków – zaznaczyła Alicja Węgorzewska. Dyrektor Warszawskiej Opery Kameralnej podkreśliła, że jest to bardzo dynamiczne przedstawienie. – Pełne sytuacji drugiego i trzeciego planu oraz interakcji aktorskich. Sztuka jest realizowana wręcz musicalowo – dodała.

Gość programu stwierdziła, że “Wesela Figara” jest jedną z najchętniej oglądanych oper Wolfganga Amadeusza Mozarta. – Reżyseria przedstawienia jest dosyć przejrzysta. Prowadzenie psychologiczne postaci jest bardzo wyraziste, a niekiedy wręcz jednoznaczne – komentowała Alicja Węgorzewska.

Zapraszamy do wysłuchania całej rozmowy.

Audycję prowadził Maja Kluczyńska.