Ástor Piazzolla
MARIA DE BUENOS AIRES
Tango operita
Angielskie napisy!
REALIZATORZY:
Reżyseria | Michał Znaniecki
Kierownictwo muzyczne | Hadrian Filip Tabęcki
Scenografia | Luigi Scoglio
Kostiumy | Magdalena Dąbrowska
Choreografia | Inga Pilchowska
Światła | Darek Albrycht
Projekcje | Karolina Jacewicz
Kierownik Zespołu Wokalnego | Krzysztof Kusiel-Moroz
El Duende | Marek Kaliszuk
María, La Sombra de María | Alicja Węgorzewska
La Voz de un Payador / Una Voz de Ese Domingo | Mikołaj Adamczak (Tre Voci)
Porteño Gorrión con Sueño / Analista Primero | Miłosz Gałaj (Tre Voci)
Ladrón Antiguo Mayor | Wojtek Soko Sokolnicki (Tre Voci)
Młoda Maria | Amelia Venice, Marita Kaca
Gitary – Piotr Malicki
Jeśli szukać tego najbardziej szczególnego dzieła w dorobku ojca Tango Nuevo – Ástora Piazzolli – pozycji, która w sposób jednoznaczny ugruntowałaby jego niekwestionowane miejsce w poczcie największych indywidualności muzyki XX wieku, to bezspornie jest nim Maria de Buenos Aires. Jedni nazywają ją operą złożoną z tang i milong, utrzymaną w głównym nurcie Tango Nuevo, inni – operetką, rozpisaną na ludzkie emocje, pasje, słabości i miłość, opartą na frazach zakazanego, brudnego tańca. Sam Piazzolla mówił, że tytułowa Maria jest personifikacją Buenos Aires – miasta pięknego, ale kryjącego w sobie również mroczne, nieznane zaułki.
Tango Nuevo to muzyka, którą krytycy definiują w sposób dosyć barwny. Samego Piazzollę czynią kimś, kto tango – taniec zakazany, brudny, aż kipiący od erotyzmu – z portowych zamtuzów wyprowadził na filharmoniczne salony. Z dziełem tym mierzyli się wybitni skrzypkowie i mistrzowie bandoneonu. Sam Gidon Kremer, którego rejestracja płytowa Maria de Buenos Aires to interpretacja wzorcowa, mówił: „To muzyka pełna wirtuozerii, emocji i głębi, tak typowych dla dzieł innego mistrza, Nicolo Paganiniego. Bije z niej romantyzm i determinacja, uczucia tak silne, że potrafią pchnąć do zbrodni”.